این شعرو خیلی دوست دارم ... تقدیم به همه ی دوستانی که از خوندنش لذت می برند..
- شنبه, ۱۹ مهر ۱۳۹۳، ۰۷:۲۱ ب.ظ
حـجــــاب چـهـــره‌ی جـــان مـی‌شــود
، غـبـار تـنـم
خــوشــا دمـی کـــه از آن چـهـره ،
پـرده بـر فـکـنـــم
چنـیـن قـفـس نه سـزای چو مـن خوش
الحانی‌ست
روم به گلـشـن رضــــــــوان کـه
مــــرغ آن چـمـنــم
عـیـان نـشـد کـه چـرا آمـــدم ؟!!!
کـجـا رفـتــم ؟!!!
دریـــــــــــغ و درد ! کـه غـافـل ز
کـار خـویـشـتــنــم
چـگـونـه طـوف کـنـم در فـضــای
عـالــَـم قــُــدس ؟!!
کـه در ســـــراچـه‌ی تـرکـیـب ،
تـخـتــه بـنــد تـنــم
اگــر ز خـون دلــم بــوی شــــوق
مــی آیــــــــــــــــد
عـجــب مــدار ؛ کـهٔ هـم درد نـافــه‌ی
خـُـتــنــــــــــم
طـراز پـیـــرهـن زر کـشـم مـبـیـن ،
چـون شــمــــــع
کـه ســوز هـاسـت نــهــــانـی درون
پــیــــــر هـنــم
بـیــا وُ هـسـتـی حــافــــــــظ ز
پـیــش او بــردار !
کـه بـا وجـود تــو کـس نـشـنـود ز
مـن ، کـه مـنــــم
